Na mukama su urednici i novinari medija koji žele koliko-toliko objektivno prikazati stanje bezbjednosti u Republici Srpskoj. Pronalaženje sagovornika i na istraživanjima zasnovanih činjenica u oblasti bezbjednosti je pravi “rudarski posao”, a ključni razlog za to jeste nepostojanje akademske institucije koja bi proizvodila kvalitetne kadrove osposobljene da prate, analiziraju i kreiraju društvenu zbilju vezanu za predmetnu oblast.
Prethodna konstatacija vjerovatno će probuditi sujetu kod predstavnika Fakulteta bezbjednosnih nauka Univerziteta u Banjaluci, Fakulteta za bezbjednost i zaštitu Nezavisnog univerziteta Banjaluka, a vjerovatno i Visoke škole za uslužni biznis iz Sokoca jer su te visokoškolske ustanove u javnosti predstavljene kao rasadnici kadrova u oblasti bezbjednosti. Međutim, produkti akademskog rada njihovih kadrova u javnosti skoro da nisu vidljivi. Naučno-istraživački rad u ovoj oblasti na području Republike Srpske ne postoji!
Kadrovi su “ušuškani” u uniforme ili u fotelje, a nerijetko i ućutkani od strane onih koji “vedre i oblače” u bezbjednosnom sektoru Republike Srpske. Ako li se neko i odvaži da uradi ili kaže nešto bez odobrenja slijedi mu suspenzija ili otkaz, zavisno od toga koliko je ugrozio uspostavljeni sistem.
Postoji naravno i nemali broj onih koji ne posjeduju apsolutno nikakve kompentencije za obavljanje složenih bezbjednosnih zadataka. Na pozicije su došli po preporuci politike, koruptivnim radnjama, ucjenama… Manje-više isto kao što su se i školovali – više okolo fakulteta nego na fakultetu.
Takođe, tu su i oni koji su duboko ogrezli u kriminalu. O njima će biti više riječi u narednim danima.
Kao rezultat svega prethodno navedenog imamo to da su ključni “stručnjaci za bezbjednost” koji se eksponiraju u javnosti Republike Srpske (primarno preko RTRS-a i SRNA-e): Predrag Ćeranić, Dževad Galijašević i, po potrebi, Nikola Špirić, Staša Košarac i udruženje “(ne)Čast otadžbine”.
Da stvar bude gora, Predrag Ćeranić je v.d. dekan Fakulteta bezbjednosnih nauka Univerziteta u Banjaluci sa veoma sumnjivom akademskom karijerom i načinom akademskog napredovanja. Dževad Galijašević samozvani “stručnjak” za terorizam i/ili bezbjednost, kako mu kada odgovara, uvijek je tu za komentar o zavjerama protiv Milorada Dodika, a samim tim i protiv Republike Srpske, dok Špirić i Košarac po potrebi izlaze sa informacijama o tajnim lokacijama na kojima se vrše obuke zavjerenika sa različitim značkama. Povremeno se oglase i metuzalemi iz beogradskog udruženja “(ne)Čast otadžbine”, zvanično kao branioci interesa Republike Srpske, a “ispod žita” u cilju ostvarivanja ličnih interesa.
Da bi javnost bila upoznata sa preciznim podacima o stanju bezbjednosti u Republici Srpskoj potrebno je kontinuirano raditi istraživanja, a za rad na istraživanjima potrebni su stručni i nezavisni kadrovi. Da bi imali stručne i nezavisne kadrove moramo napraviti temeljnu reformu obrazovnog i bezbjednosnog sistema, a za pomenute reforme, osim promjene vlasti, potrebna je i promjena svijesti.
Da li će se i kada to dogoditi?
– Od nas zavisi.