Nedostatak zdravstvenih radnika gorući je problem u Republici Srpskoj već godinama, a muku ne muče samo veliki centri i velike zdravstvene ustanove, već i one manje lokalne zajednice koje ni nemaju domove zdravlja, pa su primorane “posuđivati” ljekare iz susjednih mjesta.
Piše: Nezavisne
Prema podacima Republičkog zavoda za statistiku Srpske, prošle godine u šest lokalnih zajednica nije bilo zdravstvenih radnika sa visokom stručnom spremom. Kako ističu u svom biltenu, bez ljekara su bili Vukosavlje, Donji Žabar, Istočni Mostar, Kupres (RS), Osmaci i Pelagićevo.
Da bismo provjerili kakvo je stanje sada i da li mještani ovih opština u svojim mjestima imaju doktore, pozvali smo čelne ljudi nekih od pomenutih lokalnih zajednica.
Mještani Istočnog Mostara, kada im zatreba ljekar, idu u najbliži Dom zdravlja u Nevesinju koji je udaljen oko 25 kilometara, jer u ovoj opštini, kako kaže za “Nezavisne novine” načelnik Istočnog Mostara Božo Sjeran, nemaju ni ambulantu.
“Nemamo mi ni ambulantu. Imali smo prije ambulantu, pa doktor dođe povremeno, međutim to je ambulantno liječenje bez vađenja nalaza pa se nije nešto pokazalo. Tako da uglavnom ljudi idu u Dom zdravlja u Nevesinju”, kaže on i dodaje da nekada kao lokalna zajednica finansiraju i prevoz ljudima do bolnice.
Za razliku od Istočnog Mostara, malo bolja situacija je u opštini Osmaci. Radan Sarić, načelnik ove lokalne zajednice, u razgovoru za “Nezavisne novine” ističe da u ovom mjestu postoje dvije ambulante, ali da imaju samo jednog ljekara.
“Svaki dan je ljekar prisutan, ali radi u dvije ambulante i to je problem s kojim se susreću pacijenti”, kaže Sarić.
Ljekar porodične medicine u Osmake dolazi iz Doma zdravlja Zvornik, dok za sve druge potrebe mještani ove opštine moraju ići u Zvornik, koji je udaljen nekoliko kilometara.
“Odskora smo uspjeli da obezbijedimo i stomatološku stolicu i dva-tri dana sedmično imamo i stomatologa”, navodi on za “Nezavisne novine”.
Slična situacija je i u Pelagićevu, čije stanovništvo pokriva Dom zdravlja Bijeljina. Slavko Tešić, načelnik Pelagićeva, ističe za “Nezavisne novine” da samo nekoliko dana u toku godine nije bilo ljekara, ali da imaju i rješenje za takve situacije.
“U tom slučaju pacijente iz Pelagićeva pokriva ambulanta iz susjedne opštine Donji Žabar. Stanovnici su već navikli da, ukoliko ne radi doktor u Pelagićevu, idu u Donji Žabar, ili obrnuto”, kaže on i dodaje da trenutno doktorica iz bijeljinskog Doma zdravlja dolazi svaki dan iz Bijeljine na posao u Pelagićevo.
S druge strane, za sve ostale stvari mještani idu u Bijeljinu.
“To je problem koji se dešava u opštini Pelagićevo, jer smo jednostavno udaljeni 60 kilometara od centralnog Doma zdravlja”, navodi Tešić za “Nezavisne novine”.
Draško Kuprešak, predsjednik Udruženja doktora porodične medicine RS, ranije je za “Nezavisne novine” kazao da je veliki problem manjak ljekara, ne samo u Srpskoj, već i u regionu, jer, kako kaže, isti problem imaju Hrvatska i Slovenija, koje su u EU.
“Udruženje je kroz analizu ukazalo nosiocima zdravstvene politike da treba ozbiljnije sagledavati i planirati ljudske resurse. Tu vidimo slabost menadžera i lokalnih politika. Domovi zdravlja su odgovornost skupština, načelnika i gradonačelnika, a u planiranju ljudskih resursa domovi zdravlja i rukovodstvo moraju bliže sarađivati, s obzirom na to da je nedostatak ljekara, ali i laboranata, radioloških tehničara i sl. Moraće se promijeniti stav u smislu da, ako neke lokalne zajednice žele da imaju kvalitetnu zdravstvenu zaštitu, potrebno je više ulagati, prije svega u studentsku populaciju. Jedan od naših prijedloga je bio da se studenti medicine, pete i šeste godine, kroz ugovorni odnos obavežu na stipendiranje te se vrate u domove zdravlja, upoznaju sistem i rade dvije godine, pa, ako žele, karijeru nastave u bolničkom sektoru”, istakao je Kuprešak.