Minimalno ulaganje u omladinske selekcije, uz loše terene i sporan kvalitet fudbala, slika su i prilika najvažnije sporedne stvari na svijetu u Bosni i Hercegovini, a pored onog elitnog ranga koji (još uvijek) privlači pažnju publike, potrebno je mnogo uraditi kako bi krenuli naprijed, jer kaskamo u mjestu već decenijama.
Opšta stagnacija osjeti se i na rezultatima reprezentacije koji su katastrofalni posljednjih 5-6 godina, a kulminacija su posljednji kvalifikacioni ciklusi, gdje je BiH miljama daleko od evropske i svjetske scene.
Ipak, ako se vratimo na scenu Republike Srpske očigledno da je neminovna reorganizacija liga, tu se prevashodno misli na Drugu ligu koja je trenutno podijeljena na Istok i Zapad.
Prijedlog Područnog fudbalskog savez Bijeljina (PFS) čini se kao, zdravorazumski i logičan, da u dogledno vrijeme imamo jednu drugu ali i treću ligu koje bi bila jedinstvena, a niži rangovi bi dalje bili podijeljeni u Područnu ligu.
Samim tim i Prva liga bi dobila na kvalitetu, ali potrebno bi bilo uraditi stručnu analizu oko samog broja ekipa, jer znamo da kvantitet i kvalitet ne mogu u jedan isti koš. Bilo kako bilo, Prva liga Srpske posljednjih godina, vraćenjem velikih fudbalskih centara ponovo je u žiži interesovanja, ali da bi i kvalitet fudbala bio bolji potrebno je puno raditi na infrastrukturi.
Komparacija Istoka i Zapada
Zbog većeg broja stanovništva ali i klubova koji egzistiraju na tom području činjenica je da se mnogo kvalitetniji fudbal igra na drugoligaškom Zapadu, nego što je to slučaj na Istoku. Pored Banjaluke, koji je definitivno sportski centar Srpske, tu su i Doboj, Prijedor, Gradiška, a samo recimo u gradu na Savi, imate više od 25 fudbalskih klubova koji uspješno egzistiraju, mnogo više nego li recimo, od Trebinja do Zvornika.
Imaju i bolje terene, ali i veće baze u omladinskim kategorijama, gdje su u stanovitoj prednosti u odnosu na recimo Višegrad ili Bileću.
Jedinstvena Druga liga
Ako dođe do jedinstvene Druge lige Srpske dobiće fudbal na kvalitetu, ali će se sigurno povećati troškovi klubovima, jer će biti mnogo zahtjevnije igrati to takmičenje. Tako bi recimo mrkonjićka Sloboda morala na put u Gacko, ili Velež iz Nevesinja u Brod. Ali s druge strane dobili bi na kvalitetu pa bi ekipa koja bi osvojila tu ligu, odmah bila spremna da igra Prvu ligu. Ove godine smo imali baš takav primjer, kada se ekipa Budućnosti iz Pilice plasirala u Prvu ligu, gdje je „plesala“ samo jedno ljeto. I to nije bio prvi slučaj.
Fudbalski savez Republike Srpske, ukoliko hoće da sačuva jake klubove i mjesta gdje je fudbal više od igre, mora ozbiljno da razmili o ulaganjima i infrastrukti.
Tereni sa hibridnom travom su dobar potez, prvi stepen napretka ali nedovoljan, jer moraju nastaviti i dalje, ako žele da imaju jaku ligu, sa kvalitetnim i organizovanim klubovima, s tim da u najmanju ruku ulaganje mora biti podjenako u svim dijelovima Srpske.